4. Odległa gwiazda

Nic mnie nie cieszyło. Swoje powinności wykonywałam automatycznie. Mijały dni, tygodnie, miesiące... Lud wokół mnie był coraz bardziej liczny, coraz bardziej życzliwy. Ja z kolei coraz bardziej się od niego oddalałam...

To już nie była ta sama królowa. Złamane serce ukierunkowało jej teraźniejszość. Działała jak automat. Wiedziała, że nie może to trwać w nieskończoność. Jednak nie miała siły, aby to zmienić. Najchętniej zaszyłaby się gdzieś z dala od wszystkich. Wiedziała jednak, że to nie miałoby sensu. Coraz rzadziej podróżowała. Z dnia na dzień była coraz bardziej niedostępna. Zmieniło się to jednak pewnego zimowego dnia...

Chyba wbrew sobie wybrałam się na ziemię. Tym razem nie jako zwykła kobieta. Tym razem wszyscy wiedzieli, kim jestem. Nie spodziewałam się aż tak ciepłego przyjęcia. Zwłaszcza ze strony jednego z ważniejszych oficjeli ziemskich...

Zaczęło się zupełnie niewinnie. Jakaś krótka rozmowa o niczym ważnym. Później wymiana uśmiechów, podanie dłoni... Wiedziała, że to może się skończyć tak samo,jak ostatnio. Jednak ciepło i zrozumienie, które widziała w jego oczach sprawiło że przestała się wahać. Nie obiecywał jej niczego, ot, taki związek bez zobowiązań. Ona jednak w tamtej chwili była gotowa pójść za nim wszędzie. Nie skończyło się to na ziemi. Jako pierwszy spoza księżyca pojawił się na srebrnym globie. Romans trwał. Powoli zaczynali zmieniać o sobie zdanie. Przestał im odpowiadać ten układ. Chcieli go zalegalizować. Jednak jak zawsze w takich przypadkach...

To było niespodziewane. Zupełnie zapomniałam, że ta groźba jest tak realna. Jednak było już za późno na moją ingerencję. Nemesis jakimś cudem złamało pieczęć. Zaczęła się wojna. Mój ukochany postanowił w niej uczestniczyć. Rozumiałam go. Ja z kolei nie chciałam na to wszystko patrzeć. Zresztą w moim obecnym stanie jakikolwiek stresujące zdarzenia nie były wskazane... Cóż, wkrótce miałam zostać matką...