Rozdział 10

Wybaczcie długość i chaos w rozdziale.
_______________________________

Poczuła moc. I przeczucie. Jeszcze nigdy się jej to nie zdarzyło w ten sposób... Spojrzała w lustro. Znów coś ją ciągnęło. Widziała siebie, ale jakąś inną. Zupełmie jakby osobowość Usagi zmieniła ją. Widziała, że nie jest tam sama. Widziała jego rękę. Przez chwilę chciała wrzasnąć, żeby Usagi trzymała się od niego z daleka, ale... Nie potrafiła tego zrobić. Coś w jej oczach ją hamowało. A może właśnie tego dotyczyło przeczucie? Nie potrafiła powiedzieć... Tym razem postanowiła dać jej działać. Nie dotknęła lustra...

Wiedział, że sobie przypomni. Czuł to. Skoro manipulacja Diamanda już przestała na niego działać, to znaczy, że wkrótce ona też odzyska wspomnienia. Musi się tylko trzymać blisko. Miał również świadomość tego, że ona z nim zerwała. Ale wiedział też, że takiej więzi nie da się tak po prostu wymazać. Pozostała mu w tum miejscu już tylko cierpliwość...

Rei była zaskoczona widząc w parku Seyię. Nie wiedziała, że wrócił. Patrzyła na niego z rosnącą ciekawością. Czyżby dowiedział się o rozpadzie związku Usagi? Westchnęła. Znów poczuła dobrze znane jej uczucie. Zazdrość. Zawsze tak było. Usagi miała wszystko, a ona nic. Kiedy otrząsnęła się z niewesołych myśli, zobaczyła jak mija go bez słowa. Zdziwienie na twarzy bruneta zamieniło się w smutek. Ruszyła do przodu. Poczuła, że musi kuć żelazo, póki gorące. Już ona zadba, żeby ten smutek raz na zawsze zniknął z jego twarzy...